امامان معصوم(ع) در روز قیامت به درگاه خداوند مهربان واسطه می شوند و آمرزش گناهکارانی که لیاقت و شایستگی شفاعت را دارند، از خدا درخواست می‌کنند. حضرت حق به خاطر مقام ائمه اطهار(ع) شفاعت آنان را می پذیرد و گناهکاران شفاعت شده را می آمرزد. البته این بدین خاطر نیست که ائمه اطهار نسبت

به مردم از خدا مهربان ترند، بلکه بدین جهت است که خداوند خواسته است رحمت و مغفرتش را به واسطة‌ اولیای خود به بندگانش برساند، همان گونه که از طریق دعا، توبه، کارهای نیک دیگر و .... می رساند.

در واقع خداست که شفیع را شفیع قرار داده و خودش دستور داده است که از شفاعت کنندگان استفاده کنیم. قرآن می فرماید: "این روز شفاعت سود ندهد، جز آن کس که خداوند او را اذن دهد، و سخنش را بپسندد".[2]

امام صادق(ع) فرمود: "شیعیان ما از نور خدا آفریده شده اند و به سوی خدا بر می گردند. به خدا قسم شما در روز قیامت به ما ملحق می شوید، و ما شفاعت می کنیم و شفاعت ما پذیرفته می‌شود".[3]

برای اطلاع بیشتر از مسئله شفاعت می توانید به مبحث شفاعت کتاب عدل الهی اثر شهید مطهری(ره) مراجعه فرمایید.

[2] طه (20) آیه‌ 108.

[3] صادق احسان بخش، آثار الصادقین، ج 9، ص 445، شمارة 13694، ح 9، به نقل از بحارالانوار، ج 8، ص 37.